Bilecik Gençliğin Buluşma Noktası

Bosna, ölüm kadar mecbur hayat kadar mümkün.

...

Serebrenitza mahşer.
Milyon kere milyon Boşnak, Anka gibi küllerinden yeniden doğmuş, ayakta.
Ancak secdeyle toprağa eğiliyorlar. Şehitlerinin huzurunda, ölümlerinin geçmişinde...
Milyonlarca Boşnak tevekkül ve kader aralığında.
Dağlar ve ırmaklar sonsuzca şahit buna. Biz de şahidiz...
Ağlayarak, hıçkırarak giriyoruz mahşere...650 tabutun yanı başına.
Bizler yani acıları katmerleşmemiş olanlar. Sabrı yaşamayanlar
Hava kurşun gibi ağır...Hayır değil.
Havadan gelen bir letafet, bir masumiyet karışıyor incecik Boşnak kızının ilahisine.
Mecz oluyor ruhlar, acının geçmişine gidiyor, masumiyete açılıyor, bağırlar yıkanıyor gözyaşlarıyla sukunetle.
Bu sukunet Boşnak ruhunun kendisi midir?
Bu sukunet ölümün her zamankinden daha yakın hissedilmesinde midir?
Bu yakınlık ruhu yok edilemez kılan mıdır?

...

Blagay Tekkesi,
Mostar’ın derinliğinde...
Derin bir yürekten çıkan ırmağın kaynağında ebede şahitlik edercesine aynı sukuneti muhafaza ediyor.
Bu iki katlı tekke sanki üstünde yükselen tepeyi sırtlamıştır.
Sanki bu tekke olmasa bu tepe aniden yıkılacaktır.
Sanki bu tepe olmasa tüm Hersek ve Bosna yere kavuşacaktır.
Ya bu nehir dağın böğründen çıkarken tonlarca suyu bu kadar mı sakin taşır?
Boşnak ruhunun sakinliği sanki bu kaynağın kendisi kadar güçlü, onun kadar gür, onun kadar muhteşem, onun kadar dayanıklıdır.
Bu nasıl bir baş eğdirici güzellik ve sükundur.

...

Mostar’ın köprüsü ben yine buradayım diyor.
Yüzlerce yıllık mazisine dayanarak.
İçinde, kenarında, üzerinde insan barındırmayan dev, çirkin, estetik yoksunu Hırvat haçı şehrin üzerinde bir ideoloji kadar ceberrut. Mostar’ı işgal ettiğini zannediyor. Fakat kimse onun bu despotluğuna ram olmuş değil. O sadece bir despotizm anıtı. Hayata sıcak olamayan, kaynaşamayan, sadece bir beton yığını.
Ya Mostar köprüsü;
Boşnakların hayatı bırakmayan kuvveti, bu gün görmüş köprü kadar birleştirici yakalar arasında.
Köprü ile birleştirmişler hayatlarını...
Ona ram olmuşlar; kendi elleri, ayakları gibi vücutlarının bir parçası.
Evler arasından geçen daracık yollar bu köprüde kavuşuyor, oradan camilere, minarelere uzanıyor, küçücük dükkanların içinden uzuyor, taş medreselerin ahşap kapılarından açılıyor, Boşnağın kalbinden süzülüyor ve köprünün altından Neretva’nın koyu turkuvaz rengine karışıp tüm Hersek köylerine bereket halinde geri dönüyor.

...

Travnik, vezirler şehri.
Türkiye’de hangi şehirde bu kadar Osmanlı kavuğunu birarada görebilirsiniz, bu kadar külliye, cami birarada kalmıştır?
İşte burası Travnik.
Şehidimizin yattığı toprak.
Osmanlıyla burada buluşmuş Selami Taştan.
Osmanlının son yadigarı gibi mezar taşı.
Travnik, üstünde hâlâ duran surlar kadar sağlam salmış köklerini toprağa.
Bosna’nın kapısı hükmünde yolları gözlüyor.
Öyle de güzel uğurluyor ki bizi ayrılırken.
Yaşlı Boşnaklar bir halay tutturuyorlar neşeyle yolun kenarında, öyle güzel bir neş’e ki bizi de sarıp sarmalıyor.
Fakat eğlence bitiyor bu mübarek yerde birden bastıran yağmurla.

...

Muhteşem gazi Saraybosna...
İşte biz geldik bütün utancımızla.
Geç geldik ama gönlümüz seninleydi, gayretlerimiz seninle, dualarımız seninle, arkadaşlarımız seninleydi.
Savaşı nasıl yaşadığını, savaşta nasıl direndiğini, nasıl muzaffer olduğunu bildik Şanlı Saraybosna.
Sokaklarını, evlerini, mahallelerini, dükkanlarını, bahçelerini nasıl adım adım savunduğunu bildik ey gazi.
Bilge Kralı nasıl koruduğunu bildik.
Şehitlerini nasıl bağrına bastığını bildik.
Kovaçe şehitliğinde diğer şehitler gibi sade mezarında yatan Bilge kralımızı özledik ey gazi.
Senin gaziliğine de şehitliğine de
Şahitiz ya Rabbi, şahitiz.

Ey Bosna ey Başçarşı ey Begova camii
Toprağına yüzümüzü sürdük
Toprağında namazımızı kıldık
Toprağında yatanların ruhu şad olsun.

Kaynak: Tezkire / Saraybosna Sevgilim - Özel Sayısı

BU BÖLÜM HER HAFTA GÜNCELLENECEKTİR...